80-year-old beloved husband, father and grandfather is about to die. His whole family surrounds his bed to accompany him in his last moments on earth. His wife, his kids, his grandchildren and even several of his grand-grandchildren. They all look at him with tension waiting for a dreaded moment to come. Then, the old man interrupts the silence:
- I will reveal to you my biggest secret... I never wanted to get married and start the family. I had everything: fast cars, beautiful women, many friends, lots of money on my bank account. But one evening, one of my closest friends said to me: "Get married and start the family, or when you get old and you will be dying there will be nobody standing by your bed to bring you a glass of water when you get thirsty." His words made me change my life. I decided to get married. That meant that I stopped going with my friends for beer to the pub. Instead I was changing your pampers, my dear kids. I also stopped going to the night clubs with beautiful girls. Instead I was watching TV with you, my dear wife. All money from my bank account were used by you my kids and wife. And you know what I think now, when I am dying?
- What? - Everybody asked.
- That now, I am not even thirsty!
Na łożu śmierci leży 80-latek - kochany mąż, ojciec i dziadek. Dookoła zebrała się cała rodzina. Żona, wszystkie dzieci, wnuki oraz kilkoro prawnucząt. Wszyscy w milczeniu wpatrują się w sufit tudzież w podłogę, czekając na zbliżającą się chwilę... Nagle ciszę przerywa dziadek i rzecze:
- Zdradzę wam swój największy sekret... Ja naprawdę nie chciałem się żenić i zakładać rodziny. Miałem wszystko: szybkie samochody, piękne kobiety, sporo przyjaciół i kasę na koncie. Ale pewnego wieczoru znajomy rzekł do mnie:
- "Ożeń się i załóż rodzinę bo nie będzie ci miał, kto podać szklanki wody, kiedy będzie ci się chciało pić na łożu śmierci."
Od tego momentu słowa te nie dawały mi spokoju. Postanowiłem radykalnie zmienić swoje życie i ożenić się. Skończyły się wyskoki z kolegami na piwo. Teraz wyskakiwałem tylko do nocnego po gerberki dla was, dzieci moje. Wieczorne dyskoteki z dziewczynami, zamieniły się w wieczorne oglądanie seriali z żoną... Pieniądze z konta zostały roztrwonione na fundusze inwestycyjne dla was kochane dzieci. Swawolne dni sprzed małżeństwa odeszły jak wiatr... I teraz, kiedy leżę na łożu śmierci ... - wiecie co?
- Co? - wszyscy zdumieni wpatrują się w staruszka.
- Nie chce mi się pić!
Monday, June 25, 2007
bed of death
Hmm, I just wanted to translate another joke that I like a lot, and I got surprised how different meaning certain expressions can have in different languages.
The expression in Polish is "lezec na lozu smierci" which literally means "to lie on the bed of death". It is a commonly used euphemism for "to be dying/to be about to die".
Interestingly, in English "bed of death" is a term for "diminished sexual activity in long term relationship".
The expression in Polish is "lezec na lozu smierci" which literally means "to lie on the bed of death". It is a commonly used euphemism for "to be dying/to be about to die".
Interestingly, in English "bed of death" is a term for "diminished sexual activity in long term relationship".
Jesus
One night a thief breaks into a very rich house. While he is going through the drawers looking for money and jewelry, he hears somebody saying:
- Jesus sees you...
The thief looks around but he does not see anybody, so he keeps on searching the house. Then again he hears the same voice:
- Jesus sees you...
He looks around again and finally spots a parrot in the cage, which in meantime said again:
- Jesus sees you...
- Who are you? What is your name? - He asks the parrot.
- Moses - Replies the parrot.
- Moses? That's a really stupid name for a parrot! - The thief laughs.
- Not more stupid than Jesus for a rottweiler...
W nocy do mieszkania włamał się złodziej. Świeci latarką, szuka kosztowności i nagle słyszy głos:
-Jezus cię widzi....... - rozgląda się ale nikogo nie zauważył, szuka dalej
a tu znowu ten sam głos:
- Jezus cię widzi...... - facet się wkurzył, rozgląda się porządnie, patrzy, a w klatce siedzi papuga i powtarza:
- Jezus cię widzi....
- A Ty kto?!! Jak się nazywasz? A papuga na to:
- Mojżesz
- Mojżesz? Idiotyczne imię dla papugi!
- Nie gorsze niż Jezus dla rottweilera...
- Jesus sees you...
The thief looks around but he does not see anybody, so he keeps on searching the house. Then again he hears the same voice:
- Jesus sees you...
He looks around again and finally spots a parrot in the cage, which in meantime said again:
- Jesus sees you...
- Who are you? What is your name? - He asks the parrot.
- Moses - Replies the parrot.
- Moses? That's a really stupid name for a parrot! - The thief laughs.
- Not more stupid than Jesus for a rottweiler...
W nocy do mieszkania włamał się złodziej. Świeci latarką, szuka kosztowności i nagle słyszy głos:
-Jezus cię widzi....... - rozgląda się ale nikogo nie zauważył, szuka dalej
a tu znowu ten sam głos:
- Jezus cię widzi...... - facet się wkurzył, rozgląda się porządnie, patrzy, a w klatce siedzi papuga i powtarza:
- Jezus cię widzi....
- A Ty kto?!! Jak się nazywasz? A papuga na to:
- Mojżesz
- Mojżesz? Idiotyczne imię dla papugi!
- Nie gorsze niż Jezus dla rottweilera...
Sunday, June 24, 2007
now both in Polish and English :-)
A very attractive blond woman enters a casino and goes straight to the table with the roulette, which is served by two croupiers. She declares that she wants to bet 20’000$ for one number in one bet only. Then she adds:
- I hope that you do not mind if I undress, but usually I get much more lucky if I play naked.
She removed her dress, shoes and underwear, and then she started spinning the wheel of the roulette shouting:
- Mummy needs money to buy new clothes!
Moment later she was shouting:
- Yes! Yes! I won! I won!
She was jumping in ecstasy like a little girl and she was hugging and kissing both croupiers. Then she collected all money, her clothes and she left the casino.
The croupiers a bit confused looked at each other and the one of them asked:
- Do you remember which number she was betting on?
- No idea, I thought that you were checking that… - answered the other one.
The moral: Not all blond girls are stupid, but all guys are just guys…
Dwaj znudzeni krupierzy siedzieli przy stole z ruletką, gdy do kasyna weszła bardzo atrakcyjna blondynka. Podeszła do stołu i zadeklarowała zakład na 20 tys. dolarów na konkretną liczbę.
Zaraz potem dodała:
- Mam nadzieję, że to wam nie będzie przeszkadzać, ale naprawdę szczęśliwe zakłady obstawiam kompletnie nago.
Po czym zrzuciła z siebie suknię, bieliznę i buty, i rozkręciła talerz ruletki z okrzykiem:
- Mamusia potrzebuje pieniążki na nowe ubranko!
Chwilę później już wykrzykiwała:
- Tak! Tak! Wygrałam! Naprawdę wygrałam!
Podskakiwała przy tym jak mała dziewczynka i obejmowała każdego z krupierów. Zaraz potem zebrała wszystkie pieniądze i swoje rzeczy, i prędko opuściła kasyno. Krupierzy nieco zakłopotani popatrzyli na siebie, po czym jeden z nich zapytał drugiego:
- Ty, a co ona właściwie obstawiała?
- Nie mam pojęcia, myślałem, że Ty to sprawdzasz! - odparł tamten.
Morał: Nie wszystkie blondynki są głupie, ale wszyscy faceci są tylko facetami...
- I hope that you do not mind if I undress, but usually I get much more lucky if I play naked.
She removed her dress, shoes and underwear, and then she started spinning the wheel of the roulette shouting:
- Mummy needs money to buy new clothes!
Moment later she was shouting:
- Yes! Yes! I won! I won!
She was jumping in ecstasy like a little girl and she was hugging and kissing both croupiers. Then she collected all money, her clothes and she left the casino.
The croupiers a bit confused looked at each other and the one of them asked:
- Do you remember which number she was betting on?
- No idea, I thought that you were checking that… - answered the other one.
The moral: Not all blond girls are stupid, but all guys are just guys…
Dwaj znudzeni krupierzy siedzieli przy stole z ruletką, gdy do kasyna weszła bardzo atrakcyjna blondynka. Podeszła do stołu i zadeklarowała zakład na 20 tys. dolarów na konkretną liczbę.
Zaraz potem dodała:
- Mam nadzieję, że to wam nie będzie przeszkadzać, ale naprawdę szczęśliwe zakłady obstawiam kompletnie nago.
Po czym zrzuciła z siebie suknię, bieliznę i buty, i rozkręciła talerz ruletki z okrzykiem:
- Mamusia potrzebuje pieniążki na nowe ubranko!
Chwilę później już wykrzykiwała:
- Tak! Tak! Wygrałam! Naprawdę wygrałam!
Podskakiwała przy tym jak mała dziewczynka i obejmowała każdego z krupierów. Zaraz potem zebrała wszystkie pieniądze i swoje rzeczy, i prędko opuściła kasyno. Krupierzy nieco zakłopotani popatrzyli na siebie, po czym jeden z nich zapytał drugiego:
- Ty, a co ona właściwie obstawiała?
- Nie mam pojęcia, myślałem, że Ty to sprawdzasz! - odparł tamten.
Morał: Nie wszystkie blondynki są głupie, ale wszyscy faceci są tylko facetami...
Saturday, June 23, 2007
murals: Women's Building
Women's Building is located on 18th Street between Guerrero and Valencia. These photos were taken on 3rd of May 2007:
murals: Clarion Alley
What I love about San Francisco is that art abounds on the street. If you just walk around the city (and keep your eyes open), you are bound to find different kinds of art at every other corner.
Apparently, only the Mission District contains around 200 murals. Many of them were painted in the 1970s as part of the public program to provide space for young artist to express themselves. But SF mural art history goes as much back as to the 1930s when President Roosvelt's New Deal program funded series of murals that are now on display inside Coit Tower. SF boasts also three murals by Diego Rivera (located at City College and San Francisco Art Institute) painted in the 1930s and '40s.
Personally, I like a lot Clarion Alley Mural Project located on Clarion Alley, between 17th and 18th Streets, between Mission and Valencia. What is particularly nice about it is that every year they have a "block party" during which some of the old murals get replaced with the new ones.
Here are few pictures from Clarion Alley that I took during the walk with Ania and (the other ;-)) Monika last Monday afternoon (17th of June 2007):
Apparently, only the Mission District contains around 200 murals. Many of them were painted in the 1970s as part of the public program to provide space for young artist to express themselves. But SF mural art history goes as much back as to the 1930s when President Roosvelt's New Deal program funded series of murals that are now on display inside Coit Tower. SF boasts also three murals by Diego Rivera (located at City College and San Francisco Art Institute) painted in the 1930s and '40s.
Personally, I like a lot Clarion Alley Mural Project located on Clarion Alley, between 17th and 18th Streets, between Mission and Valencia. What is particularly nice about it is that every year they have a "block party" during which some of the old murals get replaced with the new ones.
Here are few pictures from Clarion Alley that I took during the walk with Ania and (the other ;-)) Monika last Monday afternoon (17th of June 2007):
Mauritania's wife-fattening farm
Here is an interesting BBC article about force-feeding little girls with dates and couscous to make them fat. It seems that some Mauritanians still consider being fat to be the symbol of wealth (and therefore also beauty).
Regardless of the fact that it is clearly stupid and cruel practice, the existence of fat people that became fat because of "overdosing" healthy, natural diet gives the possibility to answer the question if being fat is unhealthy per se, or if being fat as a result of eating highly processed food is actually the reason for the many diseases that affect fat people in Western societies.
07/03/07 Update: Also NYT posted an article on that subject. It is even more shocking than the BBC one as here they also say that women take dexamethasone (a steroid) to get fat faster.
Regardless of the fact that it is clearly stupid and cruel practice, the existence of fat people that became fat because of "overdosing" healthy, natural diet gives the possibility to answer the question if being fat is unhealthy per se, or if being fat as a result of eating highly processed food is actually the reason for the many diseases that affect fat people in Western societies.
07/03/07 Update: Also NYT posted an article on that subject. It is even more shocking than the BBC one as here they also say that women take dexamethasone (a steroid) to get fat faster.
Monika
Monika - name derived from Greek "monos" (meaning: the only one, alone, lonely). In Poland used since XV century (also as Mońka, Muńka). Friends and family would often instead of Monika use any of the following: Monia, Moniczka, Monisia, Moniś, Nika, Mona. In my particular case I would be also often called: Moni, Mo, Mon, Monik, Monsu (Jochen's poor spelling attempt of Monisiu), Monischka (Fede's version of Moniczka). Also: Su....ek (especially in the context: Su....ek! Are you crazy?!? or: Su....ek, Behave! or: OMG, Su....ek, What did you do this time? Those all are mostly used by Ann and BB), Ksiezniczko (Princess), Sloneczko (Sunshine), Kochanie (I guess Darling or My Love are the closest to Polish meaning), Moja Ukochana Coreczko (My Beloved Daughter, used by my father in every second sentence), Moje Szczescie Ukochane (My Beloved Happiness, again used by my father several times during each conversation), Ty Zolzo Jedna (I guess the best translation would be: You Bitchy Girl, used by my father whenever he thinks that I tease him too much).
Since I live abroad almost everybody just calls me Monika (or rather Manika). How boring. I also do not get presents anymore for my name day(s). Chlip.
Here is a cute poem about my name written by Ludwik Jerzy Kern:
Maybe she can be a bit wild,
Maybe she can be too vivid -
That's not important!
The important thing is that Monika
When makes others happy,
Makes herself happy too.
Może nawet bywa trochę dzika,
Może nawet nazbyt żywa bywa -
To nieważne!
Ważne, że Monika,
Kiedy uszczęśliwia innych,
Sama jest szczęśliwa.
Since I live abroad almost everybody just calls me Monika (or rather Manika). How boring. I also do not get presents anymore for my name day(s). Chlip.
Here is a cute poem about my name written by Ludwik Jerzy Kern:
Maybe she can be a bit wild,
Maybe she can be too vivid -
That's not important!
The important thing is that Monika
When makes others happy,
Makes herself happy too.
Może nawet bywa trochę dzika,
Może nawet nazbyt żywa bywa -
To nieważne!
Ważne, że Monika,
Kiedy uszczęśliwia innych,
Sama jest szczęśliwa.
Thursday, June 21, 2007
Art is life
Art is life. And the perspective that we have on the life. You can not create art in the vacuum (well, you can, but then it will be empty and meaningless). That's why I have to study, I have to learn all the time new things, I have to be exposed to the world and new ideas. That keeps me moving and helps developing as an artist.
Natalia Szostak, 21st of June, 2007 in Boogaloos, San Francisco
Natalia Szostak, 21st of June, 2007 in Boogaloos, San Francisco
Wednesday, June 20, 2007
navigare
Twenty years from now you will be more disappointed by the things you didn't do than by the ones you did do. So throw off the bowlines. Sail away from the safe harbour. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover.
Mark Twain
Mark Twain
Tuesday, June 19, 2007
see you on the other side
Whenever I was deciding where to go for holidays I always did a lot of internet digging to find first-hand reports of like-minded people. In this way I found an internet journal of Kinga and Chopin. These guys started their trip in October 1998 in New York with 600$ in their pockets and with these money they managed to travel throughout both Americas, Australia, Asia and Europe. This trip took them five years. Detailed description of their adventures you can find on their webpage. After they came back to Europe Kinga wrote a book "Led by destiny", which is based on their experiences from all over the world. I haven't had a chance to read it, so I do not know if it is good, but I would be very surprised if it wasn't. After a year break in Europe Kinga decided to travel alone in Africa. I followed first few months of her trip on her new webapage dedicated to this trip. For various reasons I had not visited that webpage for several months and only two months ago I again checked it out. There I learnt that Kinga died a year ago in Ghana from cerebral malaria. I know that it does not make any sense, but I do feel like I lost a friend.
Kinga, see you on the other side:
Kinga, see you on the other side:
Sunday, June 17, 2007
Buenos Aires
Navigare necesse est, vivere non est necesse. Or as Justyna Steczkowska sings in her interpretation of Maanam song "Buenos Aires" - traveling is divine (almost as divine as Justyna's voice):
Did anybody see it? Does anybody remember? Wasn't she just absolutely stunning? Here is a full version of her performance.
During the course of this week I made an important (and rather difficult) decision, which is that I will not go to Poland for Christmas. Instead I decided to travel somewhere in South or Central America. Now I have to carefully think where I want to go the most.
Did anybody see it? Does anybody remember? Wasn't she just absolutely stunning? Here is a full version of her performance.
During the course of this week I made an important (and rather difficult) decision, which is that I will not go to Poland for Christmas. Instead I decided to travel somewhere in South or Central America. Now I have to carefully think where I want to go the most.
Saturday, June 16, 2007
are there happy poems?
untitled ("When Isolde was dying...")
--------------------------------------------------------------
When Isolde was dying, Tristan would stoop over the hospice
bed and touch her burning forehead with his soft, cool hand.
He would supply his own breath and Isolde drank life from
the breath of her lover. He kept up her falling head, the narrow,
slender back. Her emaciated collarbones lifted frantically
to keep up with her breathing. The heart beat fast, unevenly.
Isolde would tighten her fingers around Tristan's hand.
Talk to me -- she would plead -- I want to hear your voice,
I can still hear -- she would say.
Tristan remained silent and she died, the blind Isolde, mouth
pressed to the hands of her lover.
Which were soft and cool.
***("Kiedy Izolda umierala...")
------------------------------------------------------------------
Kiedy Izolda umierała, Tristan pochylał się nad szpitalnym
łóżkiem, ręką miękką i chłodną dotykał rozpalonego czoła.
Podawał oddech z własnych ust i piła Izolda życie z oddechu
kochanka. Podtrzymywał jej osuwającą się głowę, wąskie,
szczupłe plecy. Obojczyki wychudłe podnosiły się spiesznie,
aby nadążyć za oddechem. Serce biło prędko, nierówno. Izolda
zaciskała palce wokół ręki Tristana.
Przemów do mnie -- prosiła -- chcę słyszeć twój głos, jeszcze
mogę słyszeć -- mówiła.
Milczał Tristan i umarła ślepa Izolda przyciskając usta do
rąk kochanka.
Które miękkie były i chłodne.
Halina Poświatowska
translation by Marek Lugowski
--------------------------------------------------------------
When Isolde was dying, Tristan would stoop over the hospice
bed and touch her burning forehead with his soft, cool hand.
He would supply his own breath and Isolde drank life from
the breath of her lover. He kept up her falling head, the narrow,
slender back. Her emaciated collarbones lifted frantically
to keep up with her breathing. The heart beat fast, unevenly.
Isolde would tighten her fingers around Tristan's hand.
Talk to me -- she would plead -- I want to hear your voice,
I can still hear -- she would say.
Tristan remained silent and she died, the blind Isolde, mouth
pressed to the hands of her lover.
Which were soft and cool.
***("Kiedy Izolda umierala...")
------------------------------------------------------------------
Kiedy Izolda umierała, Tristan pochylał się nad szpitalnym
łóżkiem, ręką miękką i chłodną dotykał rozpalonego czoła.
Podawał oddech z własnych ust i piła Izolda życie z oddechu
kochanka. Podtrzymywał jej osuwającą się głowę, wąskie,
szczupłe plecy. Obojczyki wychudłe podnosiły się spiesznie,
aby nadążyć za oddechem. Serce biło prędko, nierówno. Izolda
zaciskała palce wokół ręki Tristana.
Przemów do mnie -- prosiła -- chcę słyszeć twój głos, jeszcze
mogę słyszeć -- mówiła.
Milczał Tristan i umarła ślepa Izolda przyciskając usta do
rąk kochanka.
Które miękkie były i chłodne.
Halina Poświatowska
translation by Marek Lugowski
I'm Juliet
untitled ("I am Juliet...")
---------------------------------------------------------
I am Juliet
I am 23 years old
I once touched love
it tasted bitter
like a cup of black coffee
it set my heart
racing
irritated
my alive organism
set my senses swaying
went away
I am Juliet
on a high balcony
dependent
shouting come back
calling come back
staining
bitten lips
with the hue of blood
did not come back
I am Juliet
I am thousand years old
I live --
("Jestem Julia...")
---------------------------------------------------------
Jestem Julią
mam lat 23
dotknęłam kiedyś miłości
miała smak gorzki
jak filiżanka ciemnej kawy
wzmogła
rytm serca
rozdrażniła
mój żywy organizm
rozkołysała zmysły
odeszła
Jestem Julią
na wysokim balkonie
zawisła
krzyczę wróć
wołam wróć
plamię
przygryzione wargi
barwą krwi
nie wróciła
Jestem Julią
mam lat tysiąc
żyję --
Halina Poświatowska
translation by Marek Lugowski
---------------------------------------------------------
I am Juliet
I am 23 years old
I once touched love
it tasted bitter
like a cup of black coffee
it set my heart
racing
irritated
my alive organism
set my senses swaying
went away
I am Juliet
on a high balcony
dependent
shouting come back
calling come back
staining
bitten lips
with the hue of blood
did not come back
I am Juliet
I am thousand years old
I live --
("Jestem Julia...")
---------------------------------------------------------
Jestem Julią
mam lat 23
dotknęłam kiedyś miłości
miała smak gorzki
jak filiżanka ciemnej kawy
wzmogła
rytm serca
rozdrażniła
mój żywy organizm
rozkołysała zmysły
odeszła
Jestem Julią
na wysokim balkonie
zawisła
krzyczę wróć
wołam wróć
plamię
przygryzione wargi
barwą krwi
nie wróciła
Jestem Julią
mam lat tysiąc
żyję --
Halina Poświatowska
translation by Marek Lugowski
Friday, June 15, 2007
Monday, June 11, 2007
10'000
I got my small digital camera (Casio Exilim EX-Z500) 1.5 years ago from Jochen as a Christmas present. To be precise I got it on 29th of December 2005. On Saturday, 8th of June 2007 I took with it a photo number 10'000. Or rather I thought I did. I planned to post this photo on the blog but when I uploaded the pictures from my camera today I saw that there is no such photo. There is only a photo with the number 9999 and a photo with the number 0001...
Anyway, the point is that I took 10'000 photos during 525 days, which gives an average of 19 photos a day. Does it qualify as an obsessive compulsive disorder, or not yet?
Here are the milestone pictures:
9999: Ocean Beach
0001: The Dreamer, Golden Gate Park
I took them during my last longer bike ride from my place via Twin Peaks to Ocean Beach, then via Golden Gate Park, Presidio and Golden Gate Bridge to Sausalito, and from there back home again via Golden Gate Bridge and Embarcadero.
Anyway, the point is that I took 10'000 photos during 525 days, which gives an average of 19 photos a day. Does it qualify as an obsessive compulsive disorder, or not yet?
Here are the milestone pictures:
9999: Ocean Beach
0001: The Dreamer, Golden Gate Park
I took them during my last longer bike ride from my place via Twin Peaks to Ocean Beach, then via Golden Gate Park, Presidio and Golden Gate Bridge to Sausalito, and from there back home again via Golden Gate Bridge and Embarcadero.
Sunday, June 10, 2007
how to recognize a true friend:
1. A true friend will call you at 1.30 in the night without any reason - just to talk, and when you surprised ask why he/she is calling so late, he/she will tell you that he/she knew that you would not be sleeping.
2. A true friend will invite you to his/her wedding (taking place 10'000km away) saying: "I just can not imagine that you would not be there to share this moment with me". And it will be equally obvious for you that no matter what the distance or the cost is, you will be there.
3. A true friend will send you funny emails like this: "I assume that you are already fully booked up for next week, but in case there is a gap in your busy social life next Wednesday, you could join me to watch the Hitchcock film "A Lady Vanishes" at nine at the Castro." And no matter what, you will find a gap in your busy social life.
4. A true friend will send you an sms at 3 in the morning to share a good news...
5. A true friend can afford to contact you only once every few months.
6. With a true friend you can talk for hours every day and still not have an impression that even 1% of things that you wanted to discuss got covered during these conversations (even tough you know each other for years...).
7. A true friend accepts you as you are, e.g. "I really like your blog. It is very Monika!(and that is a compliment!)" Hmm, I have to think about that. What did the author want to say?
8. Conversation with a true friend within a split second can become the most serious and important conversation of your life.
9. A true friend will let you get burnt, but afterwards will stay with you as long as necessary until your wounds heal.
10. A true friend will not let you leave.
Dear Friends, I love you above anything. Without you I would be nothing.
2. A true friend will invite you to his/her wedding (taking place 10'000km away) saying: "I just can not imagine that you would not be there to share this moment with me". And it will be equally obvious for you that no matter what the distance or the cost is, you will be there.
3. A true friend will send you funny emails like this: "I assume that you are already fully booked up for next week, but in case there is a gap in your busy social life next Wednesday, you could join me to watch the Hitchcock film "A Lady Vanishes" at nine at the Castro." And no matter what, you will find a gap in your busy social life.
4. A true friend will send you an sms at 3 in the morning to share a good news...
5. A true friend can afford to contact you only once every few months.
6. With a true friend you can talk for hours every day and still not have an impression that even 1% of things that you wanted to discuss got covered during these conversations (even tough you know each other for years...).
7. A true friend accepts you as you are, e.g. "I really like your blog. It is very Monika!(and that is a compliment!)" Hmm, I have to think about that. What did the author want to say?
8. Conversation with a true friend within a split second can become the most serious and important conversation of your life.
9. A true friend will let you get burnt, but afterwards will stay with you as long as necessary until your wounds heal.
10. A true friend will not let you leave.
Dear Friends, I love you above anything. Without you I would be nothing.
Wednesday, June 6, 2007
art or science?
A San Diego beach scene drawn with an eight color palette of bacterial colonies expressing fluorescent proteins derived from GFP and the red-fluorescent coral protein dsRed. The colors include BFP, mTFP1, Emerald, Citrine, mOrange, mApple, mCherry and mGrape. Artwork by Nathan Shaner, photography by Paul Steinbach, created in the lab of Roger Tsien in 2006.
Tuesday, June 5, 2007
Which one is better?
I can not decide. Which one is better? And whoever reads this blog is of course invited to join...
scientika (Adenine Thymine) gmail (Doxycycline Or Tetracycline) com
scientika (Adenine Thymine) gmail (Doxycycline Or Tetracycline) com
Suspects list
skopiowane od alty jakby ktos przypadkiem alty nie czytal...
Tinky Winky - wykryto, potwierdzono, to gej.
Kubuś Puchatek - myśli tylko o sobie i konsumpcji miodu. W wersji angielskiej nazywa się Winnie. Ma samych przyjaciół facetów, z czego jeden jest na pewno gejem (Prosiaczek), drugi prowadzi rozwiązły tryb życia (Tygrysek), a trzeci jest transwestytą (Pan Sowa). Jedyna kobieta w tym towarzystwie to samotna matka (kto jest ojcem?) - co się stało z tradycyjnym modelem rodziny? Jedynym plusem tej "bajki" jest szczerość. Pozostali bohaterowie - Królik i Osioł - to ofiary homoseksualnego życia. Pierwszy cierpi na histerię, drugi na depresję.
Wg wiarygodnych źródeł (okolice SCOOBY-DOO polskiego wywiadu i kontrwywiadu - Pan Minister Macierewicz) okazało się, że Kubuś Puchatek był agentem GRU, NKWD itp. i jego kryptonim to nie Kubuś Puchatek ale KAPUŚ PARCHATEK!
Miś Uszatek i koledzy - Króliczek z Misia Uszatka nosi damskie ciuszki.
Polecamy odcinek "Później" z 1979, w którym ma na sobie czerwony lateksowy płaszczyk i getry w groszki. Ponadto, wszystkie zwierzątka w Uszatku mówią męskim głosem, ergo wniosek jasny - wszystko transwestyci i/lub drag queens. Last but not least - żaden heteroseksualnych mężczyzna nie jeździ na wrotkach. Wolimy też nie wiedzieć skąd się wzięło to "klapnięte uszko".
Koralgol (też miś) - ciągle płacze, boi się, unika odpowiedzialności - typowe oznaki homoseksualizmu. Poza tym wygląda jak kowboj z teledysku gejowskiego zespołu Village People. Nie ma koleżanek. Jego kumple lubią się przebierać. Koralgol ciągle jeździ po świecie - seksturystyka?
Bolek i Lolek - Tola to przykrywka.
Smurfy - wioska smurfów to przykład gejowsko-socjalistycznej komuny - tzw. homotopii. Prawie sami mężczyźni, gospodarka centralnie planowana. Poza tym obrazki mówią same za siebie.
Kot Filemon - związek dwóch kotów, między którymi jest bardzo duża różnica wieku. Wnioski nasuwają się same. Kot Bonifacy to prawdopodobnie transwestyta - ma podejrzanie kobiecy głos.
Budowniczy Bob - na niego jeszcze nic mamy. Ale szukamy. Nosi taki sam kask jak jeden z członków Village People.
Żwirek i Muchomorek - szukamy więcej danych, choć są uzasadnione podejrzenia, że to narkomani: cały czas w piżamach i biali jak ściana.
Krecik - nie dość, że krypto-homoseksualista (żyje w podziemiu i podkopuje fundamenty heteroseksualnego społeczeństwa), to jeszcze czarny.
Atomowki - mieszkają razem, nie mają chłopaków, walczące feministki to jak wiadomo na 100% lesbijki.
Bohater "Zaczarowanego ołówka" - ciągle sam, nie ma dziewczyny no i mieszka z dziadkiem. a kto wie, że to rzeczywiście jego dziadek? może to pedofil? a władza mówi, gej = pedofil, władzy trzeba słuchać...
U Muminków szczególnie podejrzany jest Ryjek - zawsze łazi za Muminkiem. I wydaje się, że Paszczak liczy na to, że z żalu (bo starszy pan to przecież jest) ktoś się nim.. hmmmm.. zaopiekuje;-)
JEDYNI SPRAWIEDLIWI:
Rumcajs - ma brodę, ma fuzję, ma rodzinę i zwalcza układ - Księcia i Księżną. Zabiera bogatym i daje biednym. Nie ma kolegów.
Tinky Winky - wykryto, potwierdzono, to gej.
Kubuś Puchatek - myśli tylko o sobie i konsumpcji miodu. W wersji angielskiej nazywa się Winnie. Ma samych przyjaciół facetów, z czego jeden jest na pewno gejem (Prosiaczek), drugi prowadzi rozwiązły tryb życia (Tygrysek), a trzeci jest transwestytą (Pan Sowa). Jedyna kobieta w tym towarzystwie to samotna matka (kto jest ojcem?) - co się stało z tradycyjnym modelem rodziny? Jedynym plusem tej "bajki" jest szczerość. Pozostali bohaterowie - Królik i Osioł - to ofiary homoseksualnego życia. Pierwszy cierpi na histerię, drugi na depresję.
Wg wiarygodnych źródeł (okolice SCOOBY-DOO polskiego wywiadu i kontrwywiadu - Pan Minister Macierewicz) okazało się, że Kubuś Puchatek był agentem GRU, NKWD itp. i jego kryptonim to nie Kubuś Puchatek ale KAPUŚ PARCHATEK!
Miś Uszatek i koledzy - Króliczek z Misia Uszatka nosi damskie ciuszki.
Polecamy odcinek "Później" z 1979, w którym ma na sobie czerwony lateksowy płaszczyk i getry w groszki. Ponadto, wszystkie zwierzątka w Uszatku mówią męskim głosem, ergo wniosek jasny - wszystko transwestyci i/lub drag queens. Last but not least - żaden heteroseksualnych mężczyzna nie jeździ na wrotkach. Wolimy też nie wiedzieć skąd się wzięło to "klapnięte uszko".
Koralgol (też miś) - ciągle płacze, boi się, unika odpowiedzialności - typowe oznaki homoseksualizmu. Poza tym wygląda jak kowboj z teledysku gejowskiego zespołu Village People. Nie ma koleżanek. Jego kumple lubią się przebierać. Koralgol ciągle jeździ po świecie - seksturystyka?
Bolek i Lolek - Tola to przykrywka.
Smurfy - wioska smurfów to przykład gejowsko-socjalistycznej komuny - tzw. homotopii. Prawie sami mężczyźni, gospodarka centralnie planowana. Poza tym obrazki mówią same za siebie.
Kot Filemon - związek dwóch kotów, między którymi jest bardzo duża różnica wieku. Wnioski nasuwają się same. Kot Bonifacy to prawdopodobnie transwestyta - ma podejrzanie kobiecy głos.
Budowniczy Bob - na niego jeszcze nic mamy. Ale szukamy. Nosi taki sam kask jak jeden z członków Village People.
Żwirek i Muchomorek - szukamy więcej danych, choć są uzasadnione podejrzenia, że to narkomani: cały czas w piżamach i biali jak ściana.
Krecik - nie dość, że krypto-homoseksualista (żyje w podziemiu i podkopuje fundamenty heteroseksualnego społeczeństwa), to jeszcze czarny.
Atomowki - mieszkają razem, nie mają chłopaków, walczące feministki to jak wiadomo na 100% lesbijki.
Bohater "Zaczarowanego ołówka" - ciągle sam, nie ma dziewczyny no i mieszka z dziadkiem. a kto wie, że to rzeczywiście jego dziadek? może to pedofil? a władza mówi, gej = pedofil, władzy trzeba słuchać...
U Muminków szczególnie podejrzany jest Ryjek - zawsze łazi za Muminkiem. I wydaje się, że Paszczak liczy na to, że z żalu (bo starszy pan to przecież jest) ktoś się nim.. hmmmm.. zaopiekuje;-)
JEDYNI SPRAWIEDLIWI:
Rumcajs - ma brodę, ma fuzję, ma rodzinę i zwalcza układ - Księcia i Księżną. Zabiera bogatym i daje biednym. Nie ma kolegów.
Analytical and thoughtful
Tonight I went with Sebastian to see "10 questions for the Dalai Lama". Unfortunately, we both found the movie to be naive and barely scratching the surface of the problem (however you define the problem, whether it would be China's invasion and occupation of Tibet or Dalai Lama's non-violence politics, or existence of religions in general...)
But the point that I would like to make here is that I always have very good conversations with Sebastian. His brain seems to work in a similar way to mine. We almost always agree on everything, yet we have very good discussions. He seems to analyze the problems in the same way I do, and he is also very much problem-solving oriented. For example, we both clearly see many differences between how things are done here, in the US, and how they are done in old Europe. But what is nice about talking with Sebastian is that he is not judgmental and he does not say: this way is better than the other, but that he always looks for the best in both ways of doing things. Moreover, he tries to find the source of the differences and learn from it as much as he can. I highly appreciate his way of being and thinking, and always after talking to him I have a feeling of well spent time.
But the point that I would like to make here is that I always have very good conversations with Sebastian. His brain seems to work in a similar way to mine. We almost always agree on everything, yet we have very good discussions. He seems to analyze the problems in the same way I do, and he is also very much problem-solving oriented. For example, we both clearly see many differences between how things are done here, in the US, and how they are done in old Europe. But what is nice about talking with Sebastian is that he is not judgmental and he does not say: this way is better than the other, but that he always looks for the best in both ways of doing things. Moreover, he tries to find the source of the differences and learn from it as much as he can. I highly appreciate his way of being and thinking, and always after talking to him I have a feeling of well spent time.
Monday, June 4, 2007
The game of life
Would you like to play your life on the board game?
The idea is that life is not just about money. It’s about money and experience — or Life points, which you get by earning degrees, buying things, having babies or traveling.
The idea is that life is not just about money. It’s about money and experience — or Life points, which you get by earning degrees, buying things, having babies or traveling.
Sunday, June 3, 2007
Sono polacca...
My Italian friends used to add below their emails a following text:
Sono italiano. Chiedo scusa per le parole di Berlusconi. Egli non mi rappresenta.
I am Italian. I beg your pardon for Berlusconi words. He does not represent me.
Ich bin italienisch. Ich entschuldige mich für die Berlusconi Wörter. Er vertritt mich nicht.
He aari Italia. Asks I'm kurja luku sana ei myöskään Berlusconi. Hän ei we saleswoman.
MIJ zij zitten Italiaans. Asks I'm sorry cijfers naar de woordje ook niet Berlusconi. Hij niet mij verkoopster.
Yo ellos Italian. Asks afligido número el palabra ni Berlusconi. Él no me vendedora.
Jestem Wlochem. Przepraszam wszystkich za slowa Berlusconiego. On mnie nie reprezentuje.
Soy italiano. Me disculpo por las palabras de Berlusconi. Él ! no me representa.
Je suis italien. Je m'excuse pour les mots de Berlusconi. Il ne me représente pas.
Eu sou italiano. Eu peço desculpa palavras de Berlusconi. Ele não me representa.
Maybe it's time to start adding something similar to my emails? I was thinking about something like this:
I am Polish. I appologize for Giertychs and Kaczynskis. They do not represent me.
Jestem Polka. Przepraszam za Giertychow i Kaczynskich. Oni mnie nie reprezentuja.
Sono polacca. Chiedo scusa per Giertychi e Kaczynski-i (how do you make plural from names in Italian?). Loro non mi rappressenti.
Ich bin polnisch. Ich entschuldige mich für Giertychen und Kaczynski-en. Sie vertritten mich nicht.
Dear friends, please correct mistakes in the above and translate to other languages that you know.
Sono italiano. Chiedo scusa per le parole di Berlusconi. Egli non mi rappresenta.
I am Italian. I beg your pardon for Berlusconi words. He does not represent me.
Ich bin italienisch. Ich entschuldige mich für die Berlusconi Wörter. Er vertritt mich nicht.
He aari Italia. Asks I'm kurja luku sana ei myöskään Berlusconi. Hän ei we saleswoman.
MIJ zij zitten Italiaans. Asks I'm sorry cijfers naar de woordje ook niet Berlusconi. Hij niet mij verkoopster.
Yo ellos Italian. Asks afligido número el palabra ni Berlusconi. Él no me vendedora.
Jestem Wlochem. Przepraszam wszystkich za slowa Berlusconiego. On mnie nie reprezentuje.
Soy italiano. Me disculpo por las palabras de Berlusconi. Él ! no me representa.
Je suis italien. Je m'excuse pour les mots de Berlusconi. Il ne me représente pas.
Eu sou italiano. Eu peço desculpa palavras de Berlusconi. Ele não me representa.
Maybe it's time to start adding something similar to my emails? I was thinking about something like this:
I am Polish. I appologize for Giertychs and Kaczynskis. They do not represent me.
Jestem Polka. Przepraszam za Giertychow i Kaczynskich. Oni mnie nie reprezentuja.
Sono polacca. Chiedo scusa per Giertychi e Kaczynski-i (how do you make plural from names in Italian?). Loro non mi rappressenti.
Ich bin polnisch. Ich entschuldige mich für Giertychen und Kaczynski-en. Sie vertritten mich nicht.
Dear friends, please correct mistakes in the above and translate to other languages that you know.
strange is this world
czeslaw niemen: dziwny jest ten swiat
marek grechuta: wazne sa tylko te dni, ktoych jeszcze nie znamy... (sung by Andrzej Lampert)
marek grechuta: wazne sa tylko te dni, ktoych jeszcze nie znamy... (sung by Andrzej Lampert)
Saturday, June 2, 2007
latwopalni
"Latwopalni" sung by Maryla Rodowicz, lyrics written by Jacek Cygan, music composed by Robert Janson, in memory of Agnieszka Osiecka:
Znam ludzi z kamienia,
Co będą wiecznie trwać
Znam ludzi z papieru,
Co rzucają się na wiatr
A my tak łatwopalni
Biegniemy w ogień,
By mocniej żyć
A my tak łatwopalni
Tak śmiesznie mali
Dosłowni zbyt
Wiem, że można inaczej żyć
Oszukać, odbić czas
Wiem jak zimno potrafi być
Gdy wszystko jest ze szkła
A my tak łatwopalni
Biegniemy w ogień,
By mocniej żyć
A my tak łatwopalni
Tak śmiesznie mali
Dosłowni zbyt
Świat między wierszami
Największy ukrył skarb
Wiesz - w to miejsce czasami
Odchodzi któryś z nas
Odchodzi któryś z nas
Odchodzi któryś z nas
"Nie zaluje" sung by Edyta Geppert, lyrics written by Agnieszka Osiecka, music composed by Seweryn Krajewski:
Że nie dałaś mi mamo zielonookich snów.
Nie, nie żałuję.
Że nie znałam klejnotów ni koronkowych słów.
Nie żałuję.
Że nie mówiłaś mi, jak szczęście kraść spod lady,
i nie uczyłaś mnie życiowej maskarady.
Pieszczoty szarej tych umęczonych dni, nie żal mi,
nie żal mi.
Nie, nie żałuję.
Przeciwnie, bardzo ci dziękuję, kochana,
żeś mi odejść pozwoliła, po to, bym żyła tak jak żyłam.
Że nie dałeś mi szczęścia, pierścionka ani psa.
Nie żałuję.
Że nie dzwonisz po nocach: kochanie, tak to ja.
Nie żałuję.
Że nie załatwisz mi posady sekretarki,
i że nie noszę twojej szarej marynarki.
Że patrzysz na mnie jak teatralny widz,
to nic, to nic.
Nie, nie żałuję.
Przeciwnie, bardzo ci dziękuję, kochanie,
za to, że jesteś królem karo,
że jesteś zbrodnią mą i karą.
Że w tym kraju przeżyłam tych parę trudnych lat.
Nie żałuję.
Że na koniec się dowiem: ot, tak się toczy świat.
Nie żałuję.
Że nie załatwią mi urlopu od pogardy,
i że nie zwrócą mi uśmiechu jak kokardy.
Pieszczoty szarej tych udręczonych dni,
nie żal mi, nie żal mi.
Nie, nie żałuję.
Przeciwnie, bardzo ci dziękuję, mój kraju,
za jakiś czwartek, jakiś piątek, jakiś wtorek,
i za nadziei cały worek.
Nie, nie żałuję.
Przeciwnie, bardzo ci dziękuję,
za to, że jesteś moim krajem,
że jesteś piekłem mym i rajem.
Nie żałuję.
Nie żałuję.
Nie żałuję.
Znam ludzi z kamienia,
Co będą wiecznie trwać
Znam ludzi z papieru,
Co rzucają się na wiatr
A my tak łatwopalni
Biegniemy w ogień,
By mocniej żyć
A my tak łatwopalni
Tak śmiesznie mali
Dosłowni zbyt
Wiem, że można inaczej żyć
Oszukać, odbić czas
Wiem jak zimno potrafi być
Gdy wszystko jest ze szkła
A my tak łatwopalni
Biegniemy w ogień,
By mocniej żyć
A my tak łatwopalni
Tak śmiesznie mali
Dosłowni zbyt
Świat między wierszami
Największy ukrył skarb
Wiesz - w to miejsce czasami
Odchodzi któryś z nas
Odchodzi któryś z nas
Odchodzi któryś z nas
"Nie zaluje" sung by Edyta Geppert, lyrics written by Agnieszka Osiecka, music composed by Seweryn Krajewski:
Że nie dałaś mi mamo zielonookich snów.
Nie, nie żałuję.
Że nie znałam klejnotów ni koronkowych słów.
Nie żałuję.
Że nie mówiłaś mi, jak szczęście kraść spod lady,
i nie uczyłaś mnie życiowej maskarady.
Pieszczoty szarej tych umęczonych dni, nie żal mi,
nie żal mi.
Nie, nie żałuję.
Przeciwnie, bardzo ci dziękuję, kochana,
żeś mi odejść pozwoliła, po to, bym żyła tak jak żyłam.
Że nie dałeś mi szczęścia, pierścionka ani psa.
Nie żałuję.
Że nie dzwonisz po nocach: kochanie, tak to ja.
Nie żałuję.
Że nie załatwisz mi posady sekretarki,
i że nie noszę twojej szarej marynarki.
Że patrzysz na mnie jak teatralny widz,
to nic, to nic.
Nie, nie żałuję.
Przeciwnie, bardzo ci dziękuję, kochanie,
za to, że jesteś królem karo,
że jesteś zbrodnią mą i karą.
Że w tym kraju przeżyłam tych parę trudnych lat.
Nie żałuję.
Że na koniec się dowiem: ot, tak się toczy świat.
Nie żałuję.
Że nie załatwią mi urlopu od pogardy,
i że nie zwrócą mi uśmiechu jak kokardy.
Pieszczoty szarej tych udręczonych dni,
nie żal mi, nie żal mi.
Nie, nie żałuję.
Przeciwnie, bardzo ci dziękuję, mój kraju,
za jakiś czwartek, jakiś piątek, jakiś wtorek,
i za nadziei cały worek.
Nie, nie żałuję.
Przeciwnie, bardzo ci dziękuję,
za to, że jesteś moim krajem,
że jesteś piekłem mym i rajem.
Nie żałuję.
Nie żałuję.
Nie żałuję.
halina poswiatowska
inside me
a tree grows
the branches cling
to my veins tightly
the roots
drink my blood
dry my lips
turn brown
inside me
hunger
a tree grows
the branches cling
to my veins tightly
the roots
drink my blood
dry my lips
turn brown
inside me
hunger
Friday, June 1, 2007
I agree with Kutz
Reading this interview with Kutz changed my opinion on why curriculum of books recommended to be read in high school has changed (see previous post).
Kutz argues that omissions and forbiding things is the best way (mechanism) of creating modern intelectual elites. ("Wykluczenia i zakazy, proszę pani, to najlepszy mechanizm tworzenia nowoczesnych elit intelektualnych.") I have to agree with him - forbiden fruit tastes the best... (zakazany owoc smakuje najlepiej). I already see crowds of eager intellectuals with glasses on thier noses reading "Faustus" under their blankets in the candle light... Eh, sweet childhood times...
Kutz argues that omissions and forbiding things is the best way (mechanism) of creating modern intelectual elites. ("Wykluczenia i zakazy, proszę pani, to najlepszy mechanizm tworzenia nowoczesnych elit intelektualnych.") I have to agree with him - forbiden fruit tastes the best... (zakazany owoc smakuje najlepiej). I already see crowds of eager intellectuals with glasses on thier noses reading "Faustus" under their blankets in the candle light... Eh, sweet childhood times...
Subscribe to:
Posts (Atom)